7 avqust 1930-cu ildə Bakı şəhərində anadan olub.

1950 – Ə. Əzimzadə adına Azərbaycan Rəssamlıq məktəbini bitirib;

1955 – Litva Dövlət Rəssamlıq İnstitutunu bitirib;

1955 – Azərbaycan Rəssamlar İttifaqının üzvüdür;

1964 – Azərbaycan SSR Əməkdar Rəssamı fəxri adına layiq görülüb;

1967 – Azərbaycan SSR Xalq Rəssamı fəxri adına layiq görülüb;

1980 – SSRİ Dövlət mükafatı laureatı olmuşdur;

1989 – SSRİ Xalq rəssamı fəxri adına layiq görülüb;

2010 – Azərbaycanın “Şərəf” ordeni ilə təltif edilib;

1950-ci ildən sərgilərdə iştirak edir;

Əsərləri dünyanın bir çöx ölkələrində dövlət və şəxsi kolleksiyalarda saxlanılır;

8 iyun 2013-cü ildə Parisdə vəfat etmişdir.

Toğrul Nərimanbəyovun tablolarındakı milli folklorun ruhu ilə canlanan fantasmaqorik dünya Azərbaycanın ənənəvi təsviri sənətinə xas olan fiqurativ-assosiativ simvollarla doludur. Onun əsərləri şərq ənənəçiliyinin plastik ifadə dili ilə qərb mədəniyyətinə məxsus olan təsvir sistemlərinin sintezindən yaranır. Coşqun və parlaq kolorist istedadına malik olan bu rəssam öz dünyasını yaratmağı bacarmışdır. Həmin dünyada yer və kainat, adi hadisələr və fantastika, maddə və mənəviyyat kimi materiyanın müxtəlif növləri mürəkkəb harmonik tarazlıq atmosferində qonşuluq edir. Onun tabloları yer üzündəki həyatın zəngin çeşidli formaları ilə doludur və bu formalardan hər birinin öz maddi təcəssümü vardır. Rəssamın ekspressionist rəsm üslubu kompozisiya müstəvisinin quruluş tərzində, tablodakı forma və əşyaların demormasiyaya uğramasında, pardaq kontrast rənglərdə öz ifadəsini tapır. Rəssam maddi dünyanın xüsusiyyətlərinin rəsmini yaratmaqdan daha çox, reallığı dərindən, hissiyyatla dərk edərək təsvir etmək arzusundadır.

Toğrul Nərimanbəyovun tablolarında canlanan şəhərlərdə, göy üzündəki buruq-buruq buludlarda, şahə qalxmış köpüklənən dalğalarda, gül açmış ağacların zil rənglərində, biri-birinə söykənmiş evlərdən gələn yumşaq, ilıq və mehriban işıqda, adam dolu küçələrdə, müştəriləri razı salmaq üçün çayxanada ora-bura vurnuxan ofisiantlarda, payız rənglərinə boyanmış ağacın başındakı yuvada balasına yem verən quşda həyat qaynayır. Onun tabloları əbədi həyatla doludur, bu rəsmlər maraqlı təfsilatlarla dolu və sevə-sevə nəql edilən uzun dastana bənzəyir.

“Nar” qalereyasının kolleksiyasındakı “Çayxana” silsiləsindən olan rəsmlərə diqqət etmək tövsiyə edilir. Bu tabloların əsas orijinal personajı ecazkar xüsusiyyətlərə malik olan Həyat Ağacıdır. Həmin Həyat Ağacı sanki gündəlik dünya reallığının ilahi reallığa çevrilməsinin mücəssiməsidir, o ilahi reallığa ki, insanlara həyat və firavanlıq bəxş edən Təbiətin əbədiliyini və dəyişməzliyini təmsil edir.

Toğrul Nərimanbəyovun “Narlar” tablosu “Nar” qalereyasının əldə etdiyi ilk əsər olaraq bu şəxsi kolleksiyanın mötəbər simvoluna çevrildi. Həm bərəkəti, həm də həyatın özünü təcəssüm edən nar öz qalın qabığı altında qiymətli nar dənələrini gizlətdiyi kimi, bu qalereya da incədən-incəyə topladığı əsərlərdən ibarət bu mədəniyyət xəzinəsini qoruyub saxlayır.

Keçən əsrin 60-cı illərində Azərbaycanda rəsmi səviyyədə qəbul və təsdiq edilmiş incəsənət məkanının periferiyasında sovet ideologiyasının təlqin etdiyi təsviri sənət prinsiplərindən fərqlənən novator rəngkarlıq formaları inkişaf etməyə başladı. Bu cərəyana sovet ideologiyasının estetik meyarları ilə ziddiyyətdə olan və sosialist realizminin prinsipləri ilə toqquşan təsvir metodlarından istifadə edən rəssamlar qoşuldular. Həmin rəssamlar Abşeron təsviri sənət məktəbinin banilərinə çevrildilər və Sovet rejimi dağıldıqdan sonra inkişaf edən yeni incəsənət üçün zəruri olan zəmin hazırladılar. Azərbaycan rəssamlarının non-konformist pleyadası sıralarında Əşrəf Muradın, Cavad Mircavadovun, Tofiq Cavadovun, Rasim Babayevin, Kamal Əhmədovun və Gennadi Brijatyukun adlarını çəkmək lazımdır.